Freddie Mercury'nin 20. ölüm yıldönümü

Günün anlam ve önemiyle ilgili söyleyecek o kadar çok sözüm var ki, son 14 senedir yaşadıklarımı anlatmak için bir facebook post'unu geçtim, bir blog sayfasının bile yeteceğine dair ciddi endişelerim var. Belki ileride "Queen ve Ben" diye bir kitap bile yazabilirim. Yazıyı sonuna kadar okumanızı ve Queen'le ilişkimin neden diğer tüm ilişkilerimden farklı olduğunu anlamınızı istiyorum.

Bu yazının Freddie Mercury'nin başarılarla dolu 45 senelik ömrünün yanısıra, Freddie Mercury ve benim 14 senelik geçmişimize armağan niteliğinde yazıldığını öncelikle belirtmek istiyorum.

XTC - Skylarking

Vokal/Gitar olarak görev aldığım indie cover grubumuz Alpaca Approach'ın dağılmasıyla sarhoşken kuaföre gitmiş 91 doğumlu çocukların albümlerini dinleyerek vakit kaybettiğimi fark ettim. İşte tam bu sıralarda herkesin göz atması gerektiğini düşündüğüm Pitchforkmedia'nın 80'lerin en iyi 100 albümü seçkisi karanlıkta çakılan bir kibrit gibi hayatıma ışık tuttu. Sonic Youth'un Sister albümü, Pixies'in Surfer Rosa albümü, Smiths'in Strangeways albümü dinlediğim tek şey olmuştu. Her gün yeni bir albüm keşfediyordum. 80'lerin elektronik tınılı zombi ordusu eğitimlerinde rahatlıkla kullanılabilecek Cure'ları, Smiths'leri, Sonic Youth ve Joy Division'ları tek düze bas ve çılgın davul üzerine katman katman serpilmiş gitar şovlarına aç bir şekilde saldırmış, kocaman açılmış ağız, kulak ve gözlerle şok içinde takip ediyordum.